Όσα πρέπει να γνωρίζετε για διακοπές στην Ύδρα

Αναγνώσεις 148

ΥΔΡΑ ΔΕΙΛΙΝΟ

 

Γιατί επιλέγουμε την Ύδρα σαν το πρώτο νησί σε μία σειρά άρθρων σχετικά με τις διακοπές σας; Για πολλούς λόγους που σχετίζονται με την κοινή λογική. Πρόκειται για ένα νησί με έντονο το ιστορικό στοιχείο, απέχει από τον Πειραιά περίπου δύο ώρες, τα τροχοφόρα απουσιάζουν και έτσι απαλλάσσεστε από το άγχος του αυτοκινήτου και διαθέτει μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα με επιλογές που κυμαίνονται από την απόλυτη ησυχία έως την καλή μουσική μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Το πρόβλημα είναι ότι στην εποχή της άφθονης πληροφορίας στο διαδίκτυο, υπάρχει μια εκνευριστική ομοιομορφία στα άρθρα που δίνουν πληροφορίες για το νησί, καθώς τα περισσότερα από αυτά είναι αντιγραφές, δεν αναφέρουν πουθενά τα μειονεκτήματα και τα παρουσιάζουν όλα ειδυλλιακά, με αποτέλεσμα πολλοί επισκέπτες στο νησί να εκπλήσσονται δυσάρεστα από επιλογές σε διαμονή, φαγητό και αναψυχή. Για να δούμε λοιπόν τα υπέρ και τα κατά που πρέπει να γνωρίζει κάποιος που αποφασίζει να περάσει τις καλοκαιρινές του διακοπές στην Ύδρα. Να πούμε πως ακόμη και όταν αναφέρουμε κάποια προβλήματα το κάνουμε από αγάπη για το νησί και πραγματικό ενδιαφέρον, για πολλούς από μας η Ύδρα είναι παλιός και σταθερός έρωτας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να θίγονται κάποια ζητήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν σχετικά εύκολα.

 

Εκείνα που μάς κάνουν να χαμογελάμε

 

Ας ξεκινήσουμε με τα πλεονεκτήματα, λίγο πολύ είναι αυτά που αναφέρονται παραπάνω. Κατ αρχάς η Ύδρα είναι πράγματι ένα από τα ωραιότερα νησιά της χώρας και αυτό το οφείλει σε μεγάλο βαθμό είναι αλήθεια στις προσπάθειες των κατοίκων της να διατηρήσουν αναλλοίωτη την ατμόσφαιρα σε κτίρια, παραλίες, φυσικά τοπία και ιστορικούς χώρους. Η εικόνα που αντικρίζει κανείς μόλις κατεβεί από το δελφίνι στο λιμάνι είναι εφάμιλλη με εκείνη ενός ζωγραφικού πίνακα, ο κόσμος είναι συνήθως πολύς, αλλά αυτό δεν μεταφράζεται σε εκνευριστική φασαρία και στην ατμόσφαιρα υπάρχει μια απλότητα που κάποιες στιγμές θυμίζει την δεκαετία του 60. Στην πραγματικότητα κατοικημένη είναι μόνο η πλευρά του λιμανιού που βλέπει προς Πελοπόννησο και έτσι οι διαδρομές που πρέπει να κάνετε είτε με τα πόδια είτε με τα καραβάκια είναι περιορισμένες και οι περισσότερες μετακινήσεις δεν απαιτούν περισσότερα από λίγα λεπτά της ώρας. Τα περισσότερα επίσης καταλύματα απέχουν ελάχιστα από το λιμάνι, ένας μέσος όρος είναι τα 100 με 150 μέτρα. Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά.

Επειδή ακριβώς ο χρόνος μοιάζει σταματημένος στην Ύδρα, το πρώτο που θα σας κάνει πολύ θετική εντύπωση είναι πως ακόμη και το τελευταίο κτίσμα είναι καλά διατηρημένο, μετατρέποντας το νησί σε ένα από τα πιο γραφικά της χώρας. Όμορφα χρώματα σε πόρτες και παράθυρα, ασβεστωμένα σπίτια και πεζούλια, εξαιρετικά αρχοντικά που διατηρούνται σε άριστη κατάσταση ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Για όσους έχουν κινητικά προβλήματα γαϊδουράκια, μουλάρια και άλογα περιμένουν υπομονετικά στο λιμάνι για να μεταφέρουν αποσκευές και επισκέπτες – συμβουλή πρώτη: ρωτήστε την τιμή από πριν, αν και για να είμαστε ειλικρινείς οι διακυμάνσεις είναι ελάχιστες.

Από την ώρα που θα αφήσετε τα πράγματά σας στο ξενοδοχείο ή στον ξενώνα που θα επιλέξετε, είναι φυσικό να θελήσετε να κατέβετε στο λιμάνι για μία πρώτη εξερεύνηση του νησιού. Ο δρόμος του λιμανιού εκτείνεται από το άγαλμα του Μιαούλη, (αριστερά σας όπως κατεβαίνετε από το δελφίνι και κοιτάτε προς τη χώρα), μέχρι την άλλη άκρη που βρίσκεται η παλιά Λαγουδέρα (σήμερα Όμιλος). Πρόκειται για τον κεντρικό δρόμο που είναι γεμάτος από καφέ (που προσφέρουν από καφέ έως και ολοκληρωμένα γεύματα), μικρά εμπορικά καταστήματα, τράπεζες (alpha bank, εθνική και ταχυδρομικό ταμιευτήριο, βλέπε πλέον eurobank), τους δύο φούρνους του νησιού και κάποια λίγα καταλύματα που έχουν ανεμπόδιστη θέα στο λιμάνι. Όσο μένετε στην Ύδρα αυτόν τον δρόμο θα τον διασχίσετε πολλές φορές – είτε για να πάτε προς το άγαλμα του Μιαούλη αριστερά και να επισκεφθείτε και το πολύ ενδιαφέρον ιστορικό μουσείο με όλη την ιστορία της Ύδρας στους τρεις ορόφους του (5 ευρώ η είσοδος, μειωμένο εισιτήριο για παιδιά και ηλικιωμένους), είτε για να περπατήσετε προς τα δεξιά και να πιείτε ένα καφέ ή να πάρετε πρωινό μπροστά στο λιμάνι.

 

Επισκεφθείτε το Ιστορικό μουσείο, έχει ενδιαφέρον, παρόλο που θα μπορούσε να είναι ακόμη πλουσιότερο...
Επισκεφθείτε το Ιστορικό μουσείο, έχει ενδιαφέρον, παρόλο που θα μπορούσε να είναι ακόμη πλουσιότερο…

 

Πρακτικές πληροφορίες

 

Συνεχίζουμε με κάποιες πρακτικές πληροφορίες πριν περάσουμε σ εκείνα που πρέπει να δώσετε προσοχή και να μην ταλαιπωρηθείτε. Η Ύδρα δεν έχει αμμώδεις παραλίες, σχεδόν όλες είναι με χοντρό βότσαλο και για να μπείτε στη θάλασσα χρειάζεται πολλή προσοχή για να μην χάσετε την ισορροπία σας (πρακτική συμβουλή που θα σας γλυτώσει από τον εκνευρισμό και πιθανά μικρά ατυχήματα: προμηθευθείτε οπωσδήποτε παπουτσάκια θαλάσσης, θα κάνουν την πρόσβασή σας στο νερό και τις βουτιές σας πολύ πιο άνετες). Για τους νεώτερους ή εκείνους που δεν έχουν πρόβλημα με την πεζοπορία υπάρχουν οι εξής λύσεις: η πρώτη είναι να πάρετε τον δρόμο αριστερά προς Μανδράκι, (αριστερά δηλαδή προς το άγαλμα του Μιαούλη, 20 με 30 λεπτά με τα πόδια) και η δεύτερη τον δρόμο δεξιά (πάντα όπως βλέπετε την Ύδρα με την πλάτη στο λιμάνι) και να περπατήσετε περίπου 15 λεπτά. Ο δρόμος είναι λίγο δύσκολος και κάποτε ανηφορικός, αλλά σύντομα θα συναντήσετε την πρώτη οργανωμένη παραλία στο Καμίνι. Η συμβουλή μας είναι να ξεκινήσετε σχετικά νωρίς γιατί ξαπλώστρες και ομπρέλες είναι λιγοστές και υπάρχει πιθανότητα να περιμένετε μέχρι να αδειάσει κάποια από αυτές – πάντως υπάρχει πάντα και η δυνατότητα να στρώσετε την πετσέτα σας στα βότσαλα. Υπολογίστε χρέωση 6 ευρώ για την ομπρέλα και τις ξαπλώστρες, είναι μία τιμή σχεδόν σταθερή σε όλες τις οργανωμένες παραλίες, φυσικά ο καφές και ό,τι άλλο πάρετε είναι επιπλέον. Επίσης δίπλα στις παραλίες υπάρχουν εστιατόρια και καφέ που προσφέρουν σχεδόν τα πάντα – από μία μικρή σαλάτα για να ξεγελάσετε την πείνα σας μέχρι μια μεγάλη ποικιλία από κρέατα και θαλασσινά για ένα ολοκληρωμένο γεύμα.

Εάν συνεχίσετε άλλα είκοσι περίπου λεπτά με τα πόδια από το Καμίνι θα συναντήσετε την παραλία του Βλυχού, είναι οργανωμένη παραλία με περισσότερες ομπρέλες και ακόμη πιο καθαρή θάλασσα. Μέχρι τις δώδεκα ή και μία η ώρα θα βρείτε άνετα ελεύθερες ομπρέλες, μετά ίσως να αντιμετωπίσετε κάποια πολυκοσμία, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα. Δίπλα ακριβώς από τον Βλυχό είναι οι Πλάκες – όμως κάπου εδώ σταματούν και οι αντοχές των περισσότερων για πεζοπορία, καθώς για τις δύο επόμενες (κατά πολλούς οι καλύτερες) παραλίες στο Μπίστι και στον Άγιο Νικόλαο, θα χρειαστείτε τις υπηρεσίες των πολλών πλεούμενων στο λιμάνι της Ύδρας που αναχωρούν για όλες τις παραλίες περίπου ανά μία ώρα. Ενημερωτικό για εκείνους που δεν πάνε διακοπές για να περπατήσουν: Εάν θέλετε να πάτε με καραβάκι, (καραβάκι όχι θαλάσσιο ταξί, είναι αρκετά ακριβότερο) σε Βλυχό ή Πλάκες το ναύλο κατ άτομο είναι 6 ευρώ με επιστροφή. Για το Μπίστι ανεβαίνει στα 12 ευρώ και για τον πιο μακρινό Άγιο Νικόλαο φθάνει τα 15 ευρώ. Εάν διαθέτετε μεγάλη οικογένεια ο πολλαπλασιασμός μπορεί να σας φέρει μια μικρή ζαλάδα. Αλλά για το κόστος της διαμονής στην Ύδρα θα μιλήσουμε παρακάτω. Σημειώστε ότι στο νησί υπάρχουν και όμορφες ερημικές παραλίες, (όπως η Λιμιώνιζα στην πίσω, την «άγονη» πλευρά, οι περισσότερες ιδανικές για κείνους που αγαπούν τις καταδύσεις). Για να το πούμε πιο γενικά: πρακτικά μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε οποιοδήποτε σημείο του νησιού επιθυμείτε, για μπάνιο ή εξερεύνηση, μπορείτε ακόμη και να πάτε ημερήσια κρουαζιέρα σε Σπέτσες και άλλα κοντινά νησάκια – υπάρχουν όλων των ειδών τα πλεούμενα που περιμένουν να σας εξυπηρετήσουν, ο μόνος περιορισμός είναι εκείνος που επιβάλλουν οι οικονομικές σας αντοχές.

Τώρα, για την ιστορία του νησιού σίγουρα έχετε ακούσει πολλά, περισσότερα μπορείτε να βρείτε σε θεματικά portals σχετικά με την Ύδρα, ας μην καταναλώσουμε παραπάνω χώρο εδώ. Οπωσδήποτε μια επίσκεψη στο Ιστορικό Μουσείο είναι απαραίτητη για να μπείτε στην ατμόσφαιρα της ιστορίας, πολύ κοντά υπάρχει επίσης η αίθουσα τέχνης και συναυλιών Μελίνα Μερκούρη που σχεδόν όλη τη σαιζόν φιλοξενεί εκδηλώσεις και εκθέσεις καλλιτεχνών, η σχολή εμποροπλοιάρχων, (στην ίδια σειρά αριστερά του λιμανιού), η οικία Κουντουριώτη που λειτουργεί ως Μουσείο, τα κανόνια που θα συναντήσετε και από τις δύο πλευρές του λιμανιού με παγκάκια για να ξαποστάσετε και να φωτογραφηθείτε. Επίσης στα 200 μέτρα περίπου από το λιμάνι το φαρμακείο Ραφαλιά που λειτουργεί αδιάλειπτα από το 1890, το εκκλησιαστικό μουσείο στον κεντρικό δρόμο στο λιμάνι και φυσικά 300 εκκλησίες και μοναστήρια, αριθμός εκπληκτικός για το μέγεθος του νησιού. Από το λιμάνι επίσης ξεκινούν όμορφες διαδρομές για πεζοπόρους, είτε για να θαυμάσετε την Ύδρα από ψηλά, είτε για να επισκεφθείτε μοναστήρια και όμορφα τοπία – είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πινακίδες παντού που καθοδηγούν τους πεζοπόρους όπως και σήμανση με χρώματα για να μην ξεφύγετε από το σωστό μονοπάτι. Σε οποιοδήποτε χάρτη της Ύδρας θα βρείτε αυτές τις διαδρομές που μπορείτε να ακολουθήσετε είτε με τα πόδια είτε καβάλα σε ένα από τα πολλά συμπαθή τετράποδα.

Ας ανακεφαλαιώσουμε: Η Ύδρα είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο όμορφα νησιά που μπορείτε να επισκεφθείτε, ο τουρισμός της είναι ποιοτικός, (που σημαίνει πως η νεοελληνική κακογουστιά αποτελεί εξαίρεση, όπως και οι τσιρίδες στην παραλία μαζί με τα τάπερ με τα κεφτεδάκια), τα νερά της είναι κρυστάλλινα και ιδανικά για τους εξοικειωμένους με τη θάλασσα, το μέγεθός της δεν θα σπαταλήσει καθόλου το χρόνο σας σε μετακινήσεις και έχετε πάντα την επιλογή να γνωρίσετε με ημερήσιες εκδρομές και τον υπόλοιπο Αργοσαρωνικό. Με άλλα λόγια ένας πολύ ποιοτικός προορισμός, ιδιαίτερα για εκείνους που δεν αντιλαμβάνονται τις διακοπές σαν τυφλό μεθύσι στα μπαράκια με τα σκυλάδικα στο τέρμα και εκτιμούν και σέβονται τα μέρη που η ιστορία και η παράδοση αφήνουν παντού το αποτύπωμά τους.

 

Άποψη τού νησιού μέσα από το καραβάκι, την ώρα που αναχωρεί για κάποια απόμερη, (αλλά ουχί έρημη), παραλία...
Άποψη τού νησιού μέσα από το καραβάκι, την ώρα που αναχωρεί για κάποια απόμερη, (αλλά ουχί έρημη), παραλία…

 

Εκείνα που μάς κάνουν να γκρινιάζουμε

 

Για να δούμε τώρα όμως και κάποια μειονεκτήματα. Κατ αρχήν να πούμε πως γνωρίζουμε πολύ καλά πως ένα μεγάλο μέρος των επισκεπτών της Ύδρας διαθέτει μεγάλη οικονομική επιφάνεια και όσα ακολουθούν απλά δεν τους αγγίζουν, καθώς έχουν τον τρόπο να τα αντιμετωπίσουν ή να τα παρακάμψουν με ακριβές λύσεις σε διαμονή, διασκέδαση και φαγητό. Οι παρατηρήσεις μας αφορούν κυρίως τα μεσαία και τα πιο χαμηλά εισοδήματα και ιδιαίτερα τα νέα ζευγάρια που μπορούν να βρουν στην Ύδρα εξαιρετικές και χαμηλότονες ρομαντικές γωνιές και ένα τόπο ιδανικό για επικοινωνία, χαλάρωση και ποιοτική διασκέδαση.

Διαπίστωση πρώτη, η Ύδρα είναι ένας ακριβός προορισμός, τόσο για να φτάσετε εκεί, όσο και στη διάρκεια της διαμονής σας. Ένα μικρό σοκ ξεκινά από την ώρα που θα πρέπει να αποφασίσετε για το μεταφορικό μέσο. Όταν μπείτε στο δελφίνι της Hellenic Seaways θα σας καλωσορίσει ένα βίντεο που ξεκινά με τη φράση «…σας ευχαριστούμε για την επιλογή σας…», αλλά μην ξεγελιέστε: Η εταιρία αυτή και τα ταχύπλοά της είναι στην ουσία μονοπώλιο για την από θαλάσσης πρόσβαση στο νησί, επιλογή ουσιαστικά δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπολογίσετε ανά άτομο 52 ευρώ για ένα εισιτήριο με επιστροφή, κοντά 60 ευρώ και πάνω αν προσθέσετε τη μετακίνηση και επιστροφή από το λιμάνι του Πειραιά στο σπίτι σας. Ένα παραδοσιακό καράβι που υπήρχε παλιά καταργήθηκε και εδώ που τα λέμε το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό: Η μαγεία της εικόνας της Ύδρας από το κατάστρωμα την ώρα που πλησίαζε το πλοίο ήταν μοναδική στιγμή, με το δελφίνι θα ταξιδέψετε πιο άνετα και λίγο πιο γρήγορα, αλλά την απόλαυση της διαδρομής με τη μυρωδιά της θάλασσας ξεχάστε την. Βεβαίως για όσους δεν τρελαίνονται για τη θάλασσα υπάρχει και η πρόσβαση από το Μετόχι στην Πελοπόννησο, όπου φτάνετε με το αυτοκίνητο περίπου σε δυόμισι ώρες και περνάτε απέναντι περίπου σε δέκα με δεκαπέντε λεπτά με τα δρομολόγια (μονοπωλιακά και πάλι…) Freedom 1 και 2. Από κόστος δεν το συζητάμε η ηπειρωτική διαδρομή θα σας κοστίσει ακόμη περισσότερο, μην ξεχνάτε και το πάρκινγκ στο Μετόχι όπου θα πρέπει να αφήσετε το αυτοκίνητο (φυλασσόμενη στάθμευση). Είναι σαφές βέβαια πως όσοι διαθέτουν σκάφος ή ελικόπτερο, (και όπως θα διαπιστώσετε στο νησί είναι αρκετοί…), δεν χρειάζονται παραπάνω πληροφορίες.

Διαπίστωση δεύτερη. Οι προστατευμένοι παραδοσιακοί και ιστορικοί οικισμοί έχουν τα καλά τους όπως είπαμε παραπάνω, αλλά έχουν και κάποια μειονεκτήματα. Στην Ύδρα ξεχάστε το νερό της βρύσης, παρόλο που έχουν γίνει κάποια έργα αφαλάτωσης τελευταία, παραμένει σκληρό και στους πιο ευαίσθητους μπορεί να δημιουργήσει κάποια μικρά προβλήματα, έτσι στο κόστος διαμονής υπολογίστε και την καθημερινή αγορά εμφιαλωμένου. Το πρόβλημα το παραδέχονται και οι ίδιοι οι ξενοδόχοι, άλλωστε αποτυπώνεται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο σε σκληρές πετσέτες, σεντόνια και εμφανή άλατα στα περισσότερα είδη υγιεινής. Εν πάση περιπτώσει είναι ένα πρόβλημα συχνό σε πολλά νησιά, αρκεί να μην ξεχνάτε το εμφιαλωμένο ακόμη και στα μέρη που θα πάτε για καφέ.

Για τις τιμές, διαπίστωση δεύτερη. Οι περισσότεροι επισκέπτες σε ένα νησί προβλέπουν έναν μικρό προϋπολογισμό για αγορές από τα όμορφα τοπικά καταστήματα, αλλά στην Ύδρα αυτόν τον προϋπολογισμό θα πρέπει να τον επεκτείνετε στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Ξεχάστε τις επώνυμες αλυσίδες, (από μια μεριά ευτυχώς), εδώ υπάρχουν λίγα σχετικά μικρά εμπορικά καταστήματα με ρούχα, κοσμήματα, αναμνηστικά και δώρα. Είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα από αυτά δείχνουν μοναδικά, πολλά κοσμήματα είναι χειροποίητα, πολλές καλές μάρκες σε ρούχα κοσμούν τις βιτρίνες, αλλά η αγορά μπορεί εύκολα να τινάξει το πορτοφόλι σας στον αέρα. Βερμούδες στα 50, 60 και 120 ευρώ, το φθηνότερο παρεό στα 17 (κι αυτό σε ένα μόνο κατάστημα), φορέματα, πουκάμισα και παπούτσια στα 200, 300 και πάνω ευρώ. Υπάρχουν βέβαια ένα δύο καταστήματα με κλασικά αναμνηστικά που βρίσκετε και στην Πλάκα, αλλά εάν επιθυμείτε κάτι ιδιαίτερο θα το πληρώσετε ακριβά – τις περισσότερες φορές πολύ ακριβότερα από τις καλύτερες αγορές στην Αθήνα, κατά τη γνώμη μας πρόκειται για μια υπερτίμηση που σαφώς απευθύνεται στον ξένο τουρισμό ή στον εγχώριο με παχύ πορτοφόλι και μόνο σ αυτόν. Φυσικά δεν πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης και έτσι θα μπορούσε να πει κανείς πως απλά ο καθένας αποφασίζει ανάλογα με τις οικονομικές αντοχές του.

Για να δούμε όμως εκείνα που πραγματικά κάποιος δεν μπορεί να αποφύγει, όπως το φαγητό ή η διαμονή. Πριν από οτιδήποτε άλλο να πούμε ότι στην Ύδρα υπάρχει ένα ευρύ δίκτυο τοπικών επαγγελματιών που απλώνεται (πολλές φορές με την ίδια ιδιοκτησία) σε όλο το φάσμα φαγητού, ξενοδοχείων και καταστημάτων. Το καταλαβαίνει κανείς σχεδόν αμέσως πως ο τουρισμός στο νησί, (κι αυτό φυσικά είναι καλό και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα), αποτελεί υπόθεση και του τελευταίου κατοίκου, ο ένας βοηθά τον άλλον στην εξυπηρέτηση του επισκέπτη, υπάρχει αρμονική συνεργασία σε πολλά καθημερινά και πρακτικά ζητήματα. Ταυτόχρονα όμως αυτό σημαίνει πως θα διαπιστώσετε πολύ μικρές διακυμάνσεις στο κόστος των επιλογών σας και τα περιθώρια για φθηνή διαμονή μειώνονται δραματικά. Το κατεψυγμένο καλαμαράκι ή τα τηγανητά μύδια δεν θα τα βρείτε πουθενά κάτω από 9 ευρώ, το ίδιο και την μερίδα με χοιρινά καλαμάκια ή γύρο. Οι τιμές για καφέ, πίτσα, ή πρωινό στο λιμάνι ουσιαστικά είναι παρόμοιες με ελάχιστες αποκλίσεις, εκεί που θα βρείτε διαφορές είναι στη σχέση ποιότητας και τιμής. Γενικά ο πιο φθηνός τρόπος να αντιμετωπίσετε το καθημερινό φαγητό είναι το τυλιχτό σουβλάκι που μπορείτε να βρείτε σε τρία πολύ κοντινά στο λιμάνι καταστήματα (2,70 ευρώ ή 1,80 το καλαμάκι), εάν μπορείτε βεβαίως να τρέφεστε κάθε μέρα με κρέας. Από εκεί και πέρα βρίσκεται η απλή λύση «μία πατάτες, μία καλαμαράκια, μία μύδια τηγανητά, μία μπύρα», που μαζί με το κουβέρ θα σας κοστίσει γύρω στα 27 με 30 ευρώ. Φυσικά εάν πάτε στο φρέσκο ψάρι  η τιμή (όπως και στα περισσότερα νησιά βέβαια), ανεβαίνει κατά πολύ. Στο νησί υπάρχουν κατά βάση δύο τρία εστιατόρια με ιταλικό φαγητό (πίτσες και πάστα), η αλήθεια είναι πως έχουν πολύ καλή ποιότητα υλών (το ίδιο συμβαίνει γενικά με όλες τις επιχειρήσεις φαγητού στο νησί), όπου θα πρέπει να υπολογίσετε περίπου το ίδιο κόστος (κοντά στα τριάντα ευρώ), είτε πάρετε μία πίτσα είτε από μία μερίδα ζυμαρικών – η πίτσα margarita ξεκινά από τα δέκα με δώδεκα ευρώ και το πιο απλό πιάτο ζυμαρικών από 9 έως 12 ευρώ. Πρακτικά για δύο άτομα, όπου και να επιλέξουν να φάνε, τα τριάντα ευρώ φεύγουν με άνεση και μάλιστα με πολύ συντηρητική χρήση του καταλόγου. Για την ποιότητα του φαγητού: το είπαμε και παραπάνω, στα περισσότερα εστιατόρια το φαγητό είναι προσεγμένο ακόμη και στις πιο απλές εκδοχές του, αλλά σε σχέση με τις τιμές θα περίμενε κανείς κάτι αρκετά πιο ιδιαίτερο ή ευφάνταστο, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια όπου και στην Αθήνα ακριβά εστιατόρια έχουν προσαρμοστεί στα δεδομένα της συγκυρίας. Είναι φανερό όμως πως η Ύδρα δεν αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα, εύκολα θα διαπιστώσετε πως κάθε βράδι τα περισσότερα εστιατόρια είναι γεμάτα – αν και παρατηρήσαμε πως πολλά νέα κυρίως ζευγάρια κατέφευγαν κάθε βράδι στη λύση των δύο «τυλιχτών» και της μιας μπύρας.

Για το πρωινό σας, (όταν το κατάλυμά σας δεν το προσφέρει), η επιλογή ενός καφέ στο λιμάνι ή κοντά σ αυτό είναι μονόδρομος – όμως πριν κλείσετε δωμάτιο ρωτήστε τον ξενοδόχο σας, πολλοί από αυτούς έχουν συμφωνίες με κάποια καφέ για εκπτώσεις κοντά στο 20% για τους πελάτες τους. Υπάρχει πάντα η λύση μιας τυρόπιτας ή ενός κρουασάν, στο νησί υπάρχουν δύο φούρνοι στο λιμάνι, αλλά να είστε προετοιμασμένοι καθώς οι επιλογές δεν είναι ιδιαίτερα πολλές, κάτι που θα μπορούσε να είναι και ευτύχημα, αλλά δυστυχώς όπως διαπιστώσαμε σε απλά είδη (πχ τυρόπιτα) δεν υπάρχει κάποια σπουδαία ανάδειξη τοπικών προϊόντων και γευστική διαφοροποίηση από αντίστοιχα τυποποιημένα προϊόντα των Αθηνών. Σε γενικές γραμμές εάν δεν έχετε οικονομικούς περιορισμούς θα απολαύσετε καλό φαγητό χωρίς να εκστασιαστείτε, σε διαφορετική περίπτωση η διατροφή σας θα πρέπει να περιοριστεί σε πιο φθηνές λύσεις που βρίσκετε και στην πόλη σε μεγαλύτερη ποικιλία.

Διαφήμιση

Η μέτρια έως κακή σχέση ποιότητας τιμής αποτυπώνεται και στην διαμονή, οφείλουμε όμως να πούμε πριν δούμε τις επιλογές σας πως οι περισσότεροι ιδιοκτήτες καταλυμάτων είναι πολύ εξυπηρετικοί, προσφέρουν κατά την άφιξή σας έναν αναλυτικό κατάλογο με όσα πρέπει να ξέρετε για την Ύδρα, σας καθοδηγούν με υπομονή για διαδρομές, παραλίες, φαγητό και διασκέδαση και γενικά κάνουν ό,τι μπορούν για να σας διευκολύνουν τις πρώτες ημέρες.

Το πρόβλημα ξεκινά στην ποιότητα διαμονής σε σχέση πάντα με εκείνο που πληρώνετε. Τα εξήντα ευρώ την ημέρα είναι ένα όριο προς τα κάτω και αφορά βέβαια ξενώνες και δωμάτια, εάν μιλάμε για ξενοδοχεία οι τιμές περνούν από τα 90, 100, 120 ευρώ και εύκολα απογειώνονται σε πολύ μεγαλύτερα νούμερα. Είναι γεγονός πως οι ιδιοκτήτες ξενώνων, δωματίων και ξενοδοχείων αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα όταν θελήσουν να ανακαινίσουν ή να τροποποιήσουν κάτι στο κτίσμα τους και έτσι συχνά θα αντιμετωπίσετε πολύ μικρά δωμάτια και κυρίως τουαλέτες που ακόμη και όταν δεν είναι, δείχνουν βρώμικες, άβολες, υπερβολικά μικρές ή κακοσυντηρημένες. Όπως είπαμε και παραπάνω πολλές φορές ακόμη και στην τιμή των 60 ή εβδομήντα ευρώ το πρωινό απουσιάζει – κάτι που ανεβάζει ακόμη παραπάνω το πραγματικό κόστος της διαμονής. Εκείνο που επίσης διαπιστώσαμε είναι πως πολλές φωτογραφίες δωματίων στα τουριστικά sites που μπορείτε να κάνετε κράτηση, δεν ανταποκρίνονται καθόλου στην πραγματικότητα και αυτό θα το διαπιστώσετε εύκολα εάν διαβάσετε τα σχόλια όσων είχαν την εμπειρία. Καταλαβαίνουμε πως η διατήρηση της παράδοσης σε ένα νησί προϋποθέτει συμβιβασμούς σε κάποιες ανέσεις, αλλά στην περίπτωση αυτή οι τιμές θα έπρεπε να είναι προσαρμοσμένες και περισσότερο λογικές. Για τις ανάγκες αυτού του άρθρου κλείσαμε δωμάτιο σε ξενώνα στην τιμή (με προσφορά) των 60 ευρώ. Το δωμάτιο ήταν περιποιημένο αλλά εξαιρετικά μικρό, πρωινό δεν υπήρχε και η τουαλέτα δεν ήταν απλά ελάχιστη σε χώρο, είχε και την πιο άβολη διάταξη στα είδη υγιεινής. Το χειρότερο όμως ήταν η εικόνα της – οι αρμοί στα πλακάκια βρώμικοι, λεκέδες από τη χρόνια χρήση στο νιπτήρα, σκουριασμένοι σωλήνες δίπλα στο καζανάκι και στην αποχέτευση. Πιστεύουμε πως όλοι οι συμβιβασμοί είναι ανεκτοί και αναμενόμενοι σε ένα νησί με τις ιδιαιτερότητες της Ύδρας, αλλά η καθαριότητα (και η εικόνα της) θα πρέπει να είναι μια πραγματικότητα αδιαπραγμάτευτη, ιδιαίτερα με τις τιμές που καλείται να πληρώσει ο επισκέπτης. Δεν είναι τυχαίο πως τα περισσότερα παράπονα επισκεπτών στα διάφορα ταξιδιωτικά sites σχετίζονται με την καθαριότητα ακόμη και σε πιο ακριβά ξενοδοχεία και τις δυσανάλογες τιμές σε σχέση με τις παρεχόμενες υπηρεσίες.

 

Το κυρίαρχο μεταφορικό μέσο στο νησί, εμείς χρησιμοποιήσαμε κυρίως τα πόδια μας...
Το κυρίαρχο μεταφορικό μέσο στο νησί, εμείς χρησιμοποιήσαμε κυρίως τα πόδια μας…

 

Το μεγάλο πλεονέκτημα: Η απουσία τροχοφόρων

 

Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της Ύδρας είναι η απουσία κάθε είδους τροχοφόρου – τα μόνα που θα συναντήσετε είναι εκείνο της πυροσβεστικής στο λιμάνι, τα απορριμματοφόρα του Δήμου ή το ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, αποκλειστικά δηλαδή εκείνα που είναι απαραίτητα για την δημόσια εξυπηρέτηση κατοίκων και επισκεπτών. Αυτό δεν είναι απλά ένα μεγάλο πλεονέκτημα στη διάρκεια της ημέρας, είναι και μια εγγύηση πως δεν θα πεταχτείτε στον ύπνο σας από τα γνωστά νυκτερινά μηχανάκια ή τα ραδιόφωνα των αυτοκινήτων με την ένταση στο τέρμα. Γενικά υπάρχει ησυχία, χαλάρωση και ένας νοσταλγικός «πρωτογονισμός» στις μεταφορές, πολύ συχνά θα δείτε τους ντόπιους να σπρώχνουν με δύναμη απλές χειράμαξες για τη μεταφορά προϊόντων ή ακόμη και σκουπιδιών. Πολύ καλή επίσης εντύπωση (όσο μπορούσαμε φυσικά να το διαπιστώσουμε) μας άφησε η συμπεριφορά των κατοίκων στα πολυπληθή τετράποδα, κάτι βέβαια φυσικό καθώς είναι τα κύρια μέσα μεταφοράς ανθρώπων και αντικειμένων πάσης φύσεως. Μια προειδοποίηση: Όσοι δεν έχετε γεννηθεί σε χωριό ή έχετε πολύ ευαίσθητη όσφρηση θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για έντονες μυρωδιές από άλογα και γαϊδουράκια – ιδιαίτερα όταν τα καημένα ανεβαίνουν τις ανηφόρες φορτωμένα και πρέπει να ανακουφίσουν το πεπτικό τους σύστημα. Οφείλουμε να πούμε επίσης πως ο καθαρισμός των δρόμων από τους ιδιοκτήτες τους  είναι συνήθως αστραπιαίος, αλλά παρόλα αυτά υπάρχει στο νησί μια διάχυτη μυρωδιά, κατά πολλούς βέβαια ένα ακόμη στοιχείο της γοητείας του και της απλότητάς του.

Αντί επιλόγου…

Όλα τα παραπάνω (περί κόστους), θα μπορούσε κάποιος να τα παραβλέψει και πράγματι γνωρίζουμε αρκετούς που επισκέπτονται για χρόνια το νησί και κάνουν τα «στραβά μάτια» σε παρόμοια προβλήματα και μάλιστα πληρώνουν εν γνώσει τους τσουχτερά υπηρεσίες και προϊόντα – κάποιοι μάλιστα το βλέπουν ως ένα είδος τιμήματος προκειμένου να διαφυλαχθεί η ποιότητα τουρισμού στο νησί και να μην καταντήσει σαν κάποιους άλλους προορισμούς όπου η νεοελληνική συμπεριφορά διαλύει τοπία, ατμόσφαιρα, ιστορία και νευρικό σύστημα. Όμως…

Είχαμε επισκεφθεί την Ύδρα πριν πολλά χρόνια. Πάντοτε απαιτούσε οικονομικές αντοχές, πάντοτε υπήρχε μια αύρα σνομπισμού από τους επισκέπτες της, πάντοτε απαιτούσε μια εκλεπτυσμένη αισθητική για να καταδυθείς στην ιστορία της και στην μαγευτική απλότητά της. Μιλάμε φυσικά μετά το 60 ή το 65, όταν ο τουρισμός έφτασε στο αποκορύφωμά του. Παρόλα αυτά τότε υπήρχε ακόμη μία γνησιότητα των μόνιμων κατοίκων της απέναντι στους επισκέπτες, μια φυσική και ανθρώπινη συμπεριφορά πέρα από την στενά επαγγελματική, πολλοί επισκέπτες έπιαναν γνωριμιά με ντόπιους χωρίς να έχουν οικονομική σχέση μαζί τους, οι συμπεριφορές ήταν απλές, ανεπιτήδευτες και γνήσια ευγενικές χωρίς φυσικά να γίνονται δουλοπρεπείς. Κάποτε περάσαμε ώρες μεταμεσονύκτιες σε μια εξώπορτα συζητώντας με τους ντόπιους…

Τόσα χρόνια μετά, ήταν η πρώτη φορά που νοιώσαμε με πολύ μεγάλη μας λύπη είναι αλήθεια, πως το οικονομικό στοιχείο έχει διαποτίσει κάθε κίνηση στο νησί, το όσο γίνεται μεγαλύτερο κέρδος έχει καλύψει κάθε συναίσθημα, ακόμη και την απλή καλημέρα ή την απλή κουβέντα σε ένα πεζούλι. Κάτσαμε να φάμε σε ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια – το χαμόγελο της ιδιοκτήτριας υποχώρησε αμέσως σαν άκουσε τη φτωχή μας παραγγελία των 30 ευρώ. Προσπαθήσαμε να πιάσουμε χαλαρή κουβέντα με ιδιοκτήτες σκαφών στο λιμάνι, στάθηκε αδύνατον, ο εκνευρισμός τους ήταν έκδηλος γιατί την συγκεκριμένη ημέρα η κίνηση ήταν περιορισμένη, αδιάκριτα στήσαμε αυτί, η συζήτηση γι αυτό κράτησε ώρα και με τρόπο όχι ιδιαίτερα ευγενικό για τους τουρίστες. Σε ακριβό εστιατόριο με εκλεκτή πελατεία κάναμε την ίδια δοκιμή – η ίδια συμπεριφορά στα όρια της αδιαφορίας όταν κατάλαβαν πως από εμάς δεν έχουν να περιμένουν παχυλούς λογαριασμούς. Στο φούρνο η συνεννόηση με τον βαριεστημένο νεαρό υπάλληλο γινόταν σχεδόν με νοήματα, δεν υπήρχε ανταπάντηση ούτε στο τυπικό χαιρετισμό μας. Στα καταστήματα; Αμέσως μόλις η εμπειρία των ιδιοκτητών τούς προειδοποιούσε πως δεν είναι πιθανόν να ψωνίσουμε, βλέπαμε την πλάτη τους, μια κούραση στο πρόσωπο γιατί τους απασχολούσαμε χωρίς λόγο, έναν σνομπισμό που σήμερα πια δεν συναντάς ούτε στα πιο ακριβά καταστήματα της Αθήνας. Το αποτύπωσε πολύ χαρακτηριστικά ένα μέλος της παρέας: «Δεν σε προσβάλλουν ανοικτά, τις περισσότερες φορές δεν είναι αγενείς, μα τυπικά ευγενικοί, στεγνά επαγγελματικοί. Στα περισσότερα όμως μέρη ένοιωθα δυσφορία, βλέμματα που με μετρούσαν μόνο με το μέγεθος του πορτοφολιού μου, με τα ευρώ που πρόκειται να αφήσω τις μέρες που θα μείνω στο νησί. Κανείς δεν μου έλεγε να σηκωθώ από το τραπεζάκι στην ταβέρνα, αλλά τόνοιωθα στην ατμόσφαιρα, η ώρα μου είχε περάσει, έπρεπε να φύγω, να έρθει το επόμενο πορτοφόλι με την ελπίδα πως θα ήταν πιο γαλαντόμο από το δικό μου. Αν κάποιοι αποτελούσαν εξαίρεση ήταν οι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, πιο άμεσοι, πιο ευγενικοί, ίσως γιατί ξέρουν τι περιμένουν από σένα, ίσως γιατί είναι παλιότεροι και σέβονται ακόμη εκείνον που επιλέγει να επισκεφθεί το νησί…».

Ίσως οι ξένοι τουρίστες να μην νοιώθουν τίποτε από όλα αυτά, ίσως να έχουν από καιρό αποδεχθεί πως η τουριστική βιομηχανία είναι απαιτητική, βασίζεται στην ταχύτητα, στην εναλλαγή, στην πιο ακραία εκμετάλλευση του χρόνου. Όσοι από εμάς όμως έχουμε ζήσει παλιότερες εποχές, όσοι κρατούμε ακόμη φιλίες με ντόπιους από παλιά, γνωρίζουμε καλά πως κάτι από την χαλαρή και γνήσια ατμόσφαιρα έχει χαθεί. Φυσικά οι δουλειές πρέπει να αμείβονται, φυσικά οι άνθρωποι πρέπει να κερδίζουν, ιδιαίτερα σε εργασίες που είναι εποχιακές και σύντομες. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητο να γίνει με απώλεια της ευγένειας και πλήρη απουσία κάθε προσωπικής σχέσης ή επικοινωνίας. Υπάρχουν πολλά ακόμη περιστατικά που ενισχύουν τις παραπάνω εντυπώσεις, αλλά πρώτον δεν θέλουμε να αναφερθούμε σε συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα και δεύτερον λίγη σημασία έχει η ποσότητα εμπειριών που οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα.

Παρόλα αυτά μην αποθαρρύνεστε. Όσοι αγαπάτε την Ύδρα επισκεφθείτε την και προσπαθήστε με έξυπνες επιλογές να παρακάμψετε τα όποια προβλήματά της. Εξερευνήστε την, μιλήστε με τους ντόπιους, προσπαθήστε να ζήσετε μαζί τους με τον ίδιο παλιό χαλαρό τρόπο. Στο κάτω κάτω της γραφής το νησί από μόνο του διατηρεί όλη την μαγεία του, την νοσταλγική ατμόσφαιρα, την ποιότητα επισκεπτών που δεν κραυγάζουν, δεν ενοχλούν, δεν ξεχνούν τους καλούς τρόπους και τον σεβασμό στην παρουσία σας.

Γιατί η Ύδρα είναι εκεί αναλλοίωτη από ανθρώπινες συμπεριφορές, το ίδιο όμορφη, το ίδιο μαγευτική. Κάποια άρθρα παλιών κατοίκων και διάσημων επισκεπτών της δείχνουν πως και άλλοι έχουν αντιληφθεί τα προβλήματα και κάνουν ότι μπορούν για να τα αντιμετωπίσουν…

Συμπερασματικά και αναλυτικά…

 

Υπέρ
  • Νησί με μεγάλη ιστορία αποτυπωμένη παντού χωρίς να γίνεται κραυγαλέα η παρουσία της
  • Εικόνες σαν πίνακες ζωγραφικής, εξαιρετική αρχιτεκτονική, εξαιρετική προστασία από καταστροφικές «τουριστικές» δραστηριότητες
  • Επισκέπτες στην πλειονότητά τους αξιοπρεπείς, ήσυχοι και διακριτικοί
  • Κάτοικοι που προστατεύουν με κάθε τρόπο την ποιότητα τουρισμού και την μοναδική φυσιογνωμία του νησιού
  • Καθαριότητα σε δημόσιους χώρους πολύ ικανοποιητική, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς το πλήθος των επισκεπτών, ακόμη και στο πολυσύχναστο λιμάνι σπάνια θα συναντήσετε ακόμη και γόπα στο πλακόστρωτο
  • Φαγητό, καταστήματα και διασκέδαση με μέτρο, χωρίς υπερβολές και ηχορύπανση
  • Κοντινή απόσταση από Πειραιά, πολύ συχνά δρομολόγια κατάλληλα και για ημερήσια απόδραση
  • Πολύ καλή υποδομή για μετακινήσεις από θάλασσα, πολύ καλή σήμανση για δραστηριότητες πεζοπορίας στα «ορεινά»
  • Απουσία τροχοφόρων παντός είδους τα οποία έτσι και αλλιώς είναι αχρείαστα, το νησί μπορείτε να το εξερευνήσετε εύκολα με τα πόδια, τα καΐκια ή τα γαϊδουράκια
  • Γρήγορη εξυπηρέτηση σε κάθε σημείο, ακόμη και όταν τα Σαββατοκύριακα τα πλήθη γεμίζουν το λιμάνι
Κατά
  • Το κόστος σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών – φαγητό, διαμονή, διασκέδαση, μετακινήσεις, προϋποθέτουν γενναιόδωρο προϋπολογισμό
  • Η πρόσβαση στο νησί μονοπωλιακή και ακριβή
  • Απουσία καθοδήγησης για βασικές υπηρεσίες, για να βρεις το γραφειάκι της Hellenic Seaways στο λιμάνι πρέπει οπωσδήποτε να ρωτήσεις κάποιον ντόπιο, πληροφορίες για υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, όπως οι ιατρικές, θα μπορούσαν να είναι εμφανείς σε πολλά σημεία του λιμανιού
  • Διαθέσιμα πολλά καταλύματα, αλλά αρκετά από αυτά υπερτιμημένα σε σχέση με τις υπηρεσίες και τους χώρους που προσφέρουν
  • Πεντακάθαρες παραλίες, αλλά χρειάζονται προσοχή στην πρόσβαση από παιδιά ή άτομα με κινητικά προβλήματα
  • Υψηλό κόστος για την πρόσβαση στις πιο μακρινές παραλίες του νησιού
  • Απρόσωπη συμπεριφορά ιδιαίτερα από τις επιχειρήσεις εστίασης και τα εμπορικά καταστήματα
  • Απαραίτητη η χρήση εμφιαλωμένου νερού

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το

Αναγνώσεις 148
5 1 vote
Article Rating
Διαφήμιση

Similar Posts

Subscribe
Notify of
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments